Bir deniz kenarındayım
Yalnız bir şekilde oturmuş gecenin karanlığında kaybettiğimi sandığım hayatın gerçekleriyle sohbet ediyorum.
Sen ise ne mi yapıyorsun bu durumda??
Gözlerin dalgalar arkasından selam ediyor bana gülümseyişini,
Sözlerin rüzgarın kanatlarında iniyor yanıma;fısıldıyor yaşamın o kapkara halini.
Yüreğin tertemiz haliyle zamana bırakıyor hayallerini,
Ve umut ekmeğin oluyor hayata karşı
Getireceklerine siper olduruyor güçlü kılıyor hayata karşı.
Gözlerin görmese de onu,
Bir el tutuyor seni düşmemek,
Düşsen de yerden kaldırmak için,
Kuvvet oluyor sana…
Yarın yok olacakmış ihtimali olsa da bugününde yaşatılıyor
Dünyanın dönmesinde gerçek ispatlanıyor..
Yarın olduğunda aldığımız nefes kadar sevecek şekilde vazgeçilmiyorsun kalbimdeki en güzel yerde,
Ve her şeye rağmen dediğimde aklımda sen oluyorsun, çıkmıyorsun….
Senin neden bu kadar hayat dolu olduğun şaşırtıcı değil çok belli oluyor.
Sebebi eşsiz gözlerinde ki ışığı kaybetmemenden kaynaklanıyor.
Hayat senin için özel, yalnız sandığın ama asla yalnız olamayacağını bildiğin bir sonsuzlukta
Bedenin yok olacak olsa da ruhunla hiçbir zaman kaybedilmeyecek duygusun.
Adın gibi yaşatılıyor adın gibi vücudumun her zerresindesin..
Değerini anlamak; seni yaşamaktan geçiyor.
Bazen bir resimde, bazen bir gülümseyişte,
Bazen bir sohbet esnasında,
Bazen dinlediğin ufak bir notada geliyorsun aslında…
En önemlisi her şeyde sen varsın!
Görülmesi gereken harika olan bir başlangıçsın.
